In de westerse maatschappij is er nog maar weinig plaats voor rouwenden en rouwrituelen, terwijl ieder mens vroeg of laat te maken krijgt met afscheid, verlies en rouw.
Tijdens de rouwbegeleiding spreken we over het verlies, over de onmacht, de boosheid, rauwe pijn, het verdriet, de leegte, het gemis. De betekenis van degene die is overleden of hetgeen dat verloren is, komt aan bod evenals de Zielsverbintenis(sen) die zijn aangegaan.
 

De vragen die aan bod komen zijn; hoe neem je afscheid, hoe ga je om met het verlies en het gemis. Hoe kun je voortleven op deze aarde, terwijl je dierbare aan gene zijde is? Hoe kun je symbolen en tekenen van je dierbare ‘opvangen’ en de betekenis ervan duiden?
We staan stil bij hoe je troost kunt putten uit deze tekenen.

​

Rouwbegeleiding kan op diverse vlakken plaatsvinden, bijvoorbeeld:

​

• Na het sterven van een dierbare;

• Stil geboren kind;

• Afscheid bij leven; als een dierbare door ziekte of beperking nauwelijks of niet meer kan communiceren, erg veranderd (bijv. door dementie, gevolgen van hersenbloeding, spierziekten etc.);

• Blijvend verlies van gezondheid (ongeneeslijke ziekte, invaliditeit, niet aangeboren hersenletsel etc.);

• Na een scheiding.